Niezależny Komitet Historyczny Badania Zbrodni Katyńskiej (KHBZK), który powstał w październiku 1989 roku, oraz Polska Fundacja Katyńska w 1990 roku, (zarejestrowana notarialnie 06.06.1990 r., w Sądzie Rejonowym 04.09.1992 r.), które podjęły naukowe badania nad zbrodnią katyńską i starania o godne upamiętnienie ofiar zbrodni.
Skład osobowy obydwu zespołów w dużym stopniu pokrywał się, dzięki czemu podział zadań i współpraca między obydwoma strukturami była bardzo ścisła pozwalająca analizować ich działanie łącznie.
Członkami założycielami, a także fundatorami Polskiej Fundacji Katyńskiej byli: dr Bożena Mamontowicz- Łojek – historyk teatru, prof. Mieczysław Nieduszyński, mec. Jan Olszewski, ks. Zdzisław Peszkowski ocalały jeniec obozu w Kozielsku, dr Marek Tarczyński – historyk wojskowości, prof. Jacek Trznadel – historyk literatury, inż. Jędrzej Tucholski – syn katyńczyka i red. Wojciech Ziembiński – działacz niepodległościowy. Statut Polskiej Fundacji Katyńskiej opracował mec. Jan Olszewski. Akt notarialny fundacji podpisany został 6 czerwca 1990 r. z wstępnym majątkiem 4 000 000 zł, na który złożyli się członkowie założyciele.
Notka sporządzona przez dr Bożenę Mamontowicz- Łojek